DSHC II, III, IV en V worden kampioen van hun afdeling. Drie teams
promoveren: III, IV en V.
Op 21 september gaat Delft op bezoek bij Be Fair en verliest met 2-0. Wij
hebben voor rust een voortdurende veldmeerderheid, na rust is er meer
evenwicht. Doelman Huibregtsen verricht een paar mooie safes. Spoelstra en de
Lange waren de besten in de voorhoede, die echter niet kon scoren. Delft
speelde zonder Beek en Dekker. Overdijkink is nu aanvoerder. Rechtshalf Maier
speelde een prima partij.
Een week later, thuis tegen Togo, lukt het beter. Delft wint met 4-2. De
longen van Carel Dekker, die de eerste twee doelpunten voor Delft maakte uit
strafhoekslagen, waren hersteld. En de trein van Bob Beek, die het mooie derde
doelpunt scoorde, was op tijd. Aanvoerder Overdijkink was verantwoordelijk
voor de vierde Delftse goal uit een lange hoekslag. Hillenius en Esser namen
de doelpunten van Togo voor hun rekening. Nieuwelingen Huibregtsen en Maier
voldeden. Rechtsbuiten van Nouhuys miste de snelheid die we op deze plek
gewend waren. Er waren TV opnames.
De 12e oktober werd Delft voor het eerst in 2 jaar op eigen veld verslagen en
wel met 3-2 door Kampong. Dekker trof de paal, maar van Dijck scoorde uit een
strafbully. Na rust speelde de rustige Peter de Lange goed, maar toch maakte
Kampong er 2-0 van. Met veel gezwoeg wist Carel Dekker een tegengoal te maken.
En bij een uitval van Kampong werd het 3-1 achter doordat Muller de bal te
lang bij zich hield. Een combinatie van Beek met de Lange zorgde voor de
eindstand.
Op 19 oktober ontving Delft HHIJC. Dekker maakte met een doffe dreun 1-0. Het
werd een felle wedstrijd. HHIJC kwam met 2-1 voor. Een pass van Beek liet
'Abe' Dekker wijselijk lopen, zodat van Nouhuys er 2-2 van kon maken. Ykema
gaf goed het tempo van de achterhoede aan. De Lange viel op door zijn rustige
houding.
(In oktober speelden Dekker en Overdijkink in het NL-XI-tal in het 6 landen
toernooi en vertegenwoordigde Ykema de DSHC in het C-elftal).
DSHC-BMHC op 26 oktober werd 2-0 voor de thuisclub. De eerste helft een
aanvallend Delft hetgeen resulteerde in 2-0 door Dekker. Van Nouhuys past zich
steeds beter aan. Na rust was BMHC sterk in de aanval. We lezen dat de
achterhoede, met slechts één wijziging, zijn vorm nog niet heeft gevonden.
(maar ook is er een andere keeper!) Huibregtsen redde fraai. Hartog speelde
een goede partij.
Op 2 november wordt er in Breda voor de HTCC beker met 2-1 gewonnen van
Zwart-Wit.
De 9e november op bezoek bij SCHC. Overdijkink excelleerde. Dekker passeerde
Dorhout Mees in een solo-run: 1-0. Na rust was Delft iets in de meerderheid,
maar 5 minuten voor het einde benutte van Gooswilligen een strafbully. Dit 1-1
gelijkspel was door SCHC niet helemaal verdiend.
Af en toe is de Hockeysport wel leuk. In een advertentie staat: "van wie
is de zo goed als nieuwe blauwe zwembroek gevonden in de hockeytas van Thom
van Dijck?"
Op 16 november heeft Delft bij Laren een groot overwicht. Dekker scoort door
de legguards van Gouka. Spoelstra lanceerde Dekker en Beek voortreffelijk.
Maar een voorzetje van Peter de Lange treft doel via de stick van Fokker: 2-0.
Rechtsachter Theo Ykema is in grootse vorm. Laren scoort toch uit een
strafcorner na een overtreding (opzettelijk?) buiten de cirkel. En Loggere
maakt er 2-2 van uit een scrimmage. Het publiek kreeg deze dag waar voor zijn
geld, maar Delft was een beetje teleurgesteld.
Na 7 wedstrijden staat DSHC I 4e met 7 punten uit 7 wedstrijden.
Delft II en IV staan ongeslagen aan kop. Het derde staat op de tweede plaats.
Op 23 oktober ontvangt Delft Be Fair en wint met 1-0 door Dekker uit een lange hoekslag. Doelman Huibregtsen speelt een uitstekende partij en mag zijn elftalgenoten nu bijna bij de voornaam noemen. Er is veel buitenspel problematiek in deze wedstrijd. De laatste 5 minuten kwam Delft onder zware druk, maar geholpen door de scheidsrechter bleef het 1-0.
(Overdijkink en Muller spelen in het westelijk elftal)
Togo-DSHC op 30 november werd 1-1 door goals van Schrijver en Dekker, beide
voor rust. Na rust hield Togo stand tegen een technisch beter Delft. Buteux
van der Kamp redde op de doellijn. Dick Esser zaaide onrust in de Delftse
achterhoede en gaf een lesje in afgeven.
Op 7 december werd thuis gebekerd tegen Tilburg: Delft wint met 4-3.
Op 21 februari is gespeeld tegen de Pioniers: er is een leuke actiefoto.
Pas op 1 maart 1960 weer competitie. BMHC-DSHC werd 1-1. Delft speelde
aanvallend met als uitblinker Gerard Overdijkink. Dekker maakte 1-0 uit een
snel genomen vrije slag. Bunge maakte gelijk uit een door Berkman aangegeven
strafhoekslag.
Een week later noodweer in Utrecht bij Kampong: een half uur vertraging. Goed
inlopen van Hans Spoelstra 1-0; strafbully van Carel Dekker 2-0; na rust de
Lange 3-0. Delft won ook door betere conditie. De voorhoede van Kampong wordt
zwak genoemd en stond regelmatig buitenspel.
Op 15 maart ging Delft op bezoek bij HHIJC. Voor rust was de DSHC in de
meerderheid. Na rust maakte Kruize 1-0 uit een strafcorner. Met dit
spelonderdeel had Dekker geen geluk. De wedstrijd stond met zoveel glijwerk
niet op hoog peil.
(Dekker en Ykema in B-elftal tegen België 1-1)
De 22e maart werd de thuiswedstrijd tegen SCHC op de Roggewoning gespeeld.
Er waren in beide ploegen veel invallers o.a. oud international Engel bij
Delft. De duels Hooghiemstra-Ledeboer stonden op hoog peil. Zwier maakte 1-0
voor SCHC; Spoelstra zorgde voor een gelijke stand 1-1; maar dankzij paniek in
de Delftse achterhoede kon Mattart er 2-1 voor de Stichtse van maken: de
eindstand.
Op 5 april versloeg Delft Venlo voor de beker: de Lange uit de heup 1-0; de
Lange uit strafcorner 2-0; vlak voor rust 2-1 voor Delft. Hans Spoelstra
inspireerde zijn team, zodat Bob Beek er 3-1 van kon maken met instemming van
de scheidsrechter.
De volgende bekerwedstrijd uit tegen DKS werd met 1-0 gewonnen door een goal
van Carel Dekker. (19 april)
De laatste competitiewedstrijd was op 26 april: thuis tegen Laren. Delft
speelde met reserves uit het IVe. Konne Marres scoorde voor Laren uit een
strafhoekslag. Daarna hielden Ykema, rustig als altijd, en Dupont stand.
We eindigden op de vierde plaats in de 1e klasse West.
Na 3 gewonnen promotiewedstrijden ging het derde elftal naar de promotieklasse. Het vierde promoveerde naar de 2e klasse en het vijfde promoveerde naar de derde klasse. Het tweede bleef in de 2e klasse (en werd dus derde in het volgend seizoen).
Op 3 mei speelde Delft thuis de halve finale tegen Hilversum voor de beker. Deze wedstrijd werd met 4-3 gewonnen. Een week later, op 10 mei 1959, won de DSHC de HTCC beker door in de finale in het Wagenerstadion HDM met 3-1 te verslaan. De foto's vertellen meer over dit succes. Het was tevens de afscheidswedstrijd voor Carel Dekker en Hans Spoelstra.