Op 20 september thuis tegen Togo. Deze wedstrijd bleef doelpuntloos. Het
Delftse elftal was gehavend door het vertrek van enkele spelers. Het werd een
fel partijtje met weinig krachtsverschil. Theo Ykema, zeer stickvast, was nu
de nieuwe aanvoerder.
Delft-Laren op 27 september werd 1-1. De wedstrijd was naar Delft verplaatst
omdat het Larenveld een bruine woestenij was. Olgers gaf een voorzet naar
Beek, die enkele spelers van Laren omspeelde en in de bovenhoek scoorde.
Loggere maakte 1-1 uit een strafbully. Uitblinkers waren bij Laren Peter de
Lange en Kees van der Valk en bij Delft Ykema.
De 4e oktober ontving Delft de Stichtse Hockey en Cricket Club. De
rechtervleugel Tuininga-Olgers speelde goed, maar toch won SCHC door Mattart
met 1-0.
In oktober werd thuis voor de beker Zwart-Wit met 7-1 verslagen.
De 18e oktober ontving Delft BMHC. Een felle thuisploeg kreeg 7
strafhoekslagen zonder resultaat. Een uitval van BMHC leverde een strafbully
op, die met een strafdoelpunt tegen de goed debuterende Kloppenburg eindigde.
Na rust werd het spel rommelig. Door goed spel maakte Minnema er 2-0 van.
Op 1 november bleef HHIJC-DSHC 0-0. Een fanatiek Delft was de hele tijd in de
aanval, maar Overdijkink en Ykema brachten de bal te ver op, waardoor HHIJC de
zaak op de rand van de cirkel steeds rustig kon klaren. Bij een doorbraak van
Beek ging de bal naast en nogmaals werd een doelkans gekeerd.
Een week hierna was de uitwedstrijd tegen Amsterdam. Bob Beek omspeelde beide
backs en kwam alleen voor Lou Mulder, die het schot eerst keerde, maar de
tweede poging was raak: 1-0. Daarna schoot Ykema een strafcorner onfatsoenlijk
hard. De bal werd door Terlingen met sticks gestopt. Overdijkink benutte de
strafbully: 2-0. Het spel van Overdijkink, Ledeboer en Ykema was uitstekend.
Op 15 november werd HGC met 3-0 voor de beker verslagen.
De 22e november werd gespeeld tegen Be Fair. De sterk opgedrongen Delftse
middenlinie gaf Be Fair de ruimte, waar het van profiteerde: 4-1 voor
laatstgenoemde.
De DSHC stond nu onderaan met Amsterdam.
Een week later de uitwedstrijd tegen Laren, dat met 3-0 won. De matte Delftse
voorhoede kon niet scoren. Geroemd wordt het driftige uitlopen van doelman van
der Brugh, die daardoor meermalen het gevaar bezwoer. Peter de Lange bracht de
stand op 3-0.
20 December: Be Fair- DSHC 0-0.
27 December: SCHC-DSHC 0-0
Op de Kerstbijeenkomst te Hamdorff te Laren ontving aanvoerder Ykema de rode
lantaarn uit handen van HHIJC.
Op 6 maart 1960 werd pas weer gespeeld. Bij Delft-HHIJC was Delft in de
meerderheid met een enkele uitval van HHIJC. Na rust maakte Bob Beek 1-0 met
een hoge push en Overdijkink na goed voorbereidend werk van Tuininga 2-0. Uit
een indirecte strafhoekslag werd het 2-1. Kostbare punten!
De week erop was BMHC onze gastheer. Al na 6 minuten was een vliegende kogel
van Bob Beek raak: 1-0. Vervolgens liep Hendrikse van BMHC Olgers tegen de
vloer. Overdijkink benutte de strafbully: 2-0. Na rust consolideerde Delft de
stand door rechtsbinnen Overdijkink terug te trekken in de middenlinie. BMHC
kreeg wel een veldoverwicht, maar scoorde niet.
Op 20 maart ging DSHC op bezoek bij Togo. Het ging om de punten. Togo had het
geluk een doelpunt te maken door Peter Tielenius Kruythoff. Door veel te sterk
opdringen van Delft in de tweede helft was er geen doorkomen aan.
De laatste competitiewedstrijd was in Amsterdam op 27 maart. Het werd 1-1: een
kostbaar puntje voor Delft! Amsterdam begon in een geweldig tempo. Mijnarends
maakte een doelpunt voor Amsterdam. Olgers kon gelijkmaken. Er was goed spel
van Coster van Voorhout en Overdijkink, weer op de spilplaats.
De eindstand: Laren kampioen met 20 uit 14
DSHC zesde met 12 uit 14
Be Fair zevende met 12 uit 14
HHIJC degradeert met 11 uit 14
(Gerard Overdijkink speelde in het nationale team tegen GB, 3-0 gewonnen en was lid van de Olympische ploeg die naar Rome ging en 8e werd)
DSHC II eindigde in het midden van de promotieklasse B, DSHC III werd 4e in 2 B, DSHC IV 2e in 2 A, DSHC V 5e in 3 C en DSHC VI 3e in 4 A.