Foto: DSHC-Craeyenhout '05-'06.
Zo glorieus als het seizoen 2002-2003 was, waarin Arjen Verburg in zijn tweede jaar als coach ons naar de kampioenstitel heeft geholpen, zo frusterend was het jaar daarna, waarin we weer even met beide benen op de grond werden gezet en een degradatie moesten incasseren. Hoe kan het ook anders: we blijven natuurlijk een studentenclub, waardoor de bezetting van onze teams zeer variabel zal blijven, en dat is nu juist de charme van de Delftsche Studenten Hockey Club!
Foto: DSHC-Craeyenhout '05-'06.
Halverwege de zomer waren alle onderhandelingen met betrekking tot onze nieuwe coach rond. Hans Hill, tevens fotograaf en uitvinder, durfde het aan ons weer richting het kampioensschap te leiden. Naast een nieuwe coach is Dames 1 dit jaar ook versterkt door 4 eerstejaars en 3 teruggekeerde jaarbeurzen. Kortom: een jaar met vele nieuwe en vooral enthousiaste gezichten.
Maar een voorspoedige start bleek toch meer voeten in de aarde te hebben dan verwacht. Nieuwe ideeen kwamen over tafel, andere opstellingen, theorieen over een full-, danwel delayed press, wat voor de nodige commotie zorgde. Daarbij hadden we ook conditioneel een grote achterstand op de rest van de competitie. De eerste paar wedstrijden leidden dan ook tot een ietwat tegenvallend resultaat. Wel moet opgemerkt worden overigens dat de dames van een niet nader te noemen D-club tot onze grote vreugde meer wedstrijden verloren dan wijzelf. In de lang gevreesde derby hebben wij ze dan ook terecht keihard op hun bek laten gaan. En toen was er hoop...
Langzaam maar zeker kwam er meer regelmaat en structuur binnen de trainingen en het team. Veel conditie- en krachttraining, wat ook wel nodig is gezien het aantal taarten (lees:koolhydraten) wat er op een doorsnee dinsdagavond weggezet wordt. Zo dobberden we een tijdje rond de 8e positie. Tot 3 weken voor het einde van de eerste helft: zondagochtend, half twaalf, iedereen lurkt nietsvermoedend aan een te slappe koffie of een te sterke thee. De laatste oogkorsten verwijderend worden er netjes turfjes genoteerd. Maar wat de koffie niet lukte, lukt Hans wel. Iedereen zit rechtop haar zwarte shirt bij het horen van de nieuwe opstelling, waarbij slechts 3 mensen op hun oude positie staan. Spannend, en met resultaat! Sindsdien is Dames 1 ongeslagen naar de 6e positie opgekropen en durven we langzaam weer :"Hoera, Dames 1, Kampioen!" in de mond te nemen! De winning mood zit er weer helemaal in!
Na de winterstop zullen wij deze trend voort blijven zetten om zo het streven bij de laatste 3 te eindigen na te kunnen leven. Wij nodigen jullie van harte uit om ons hierbij aan te komen moedigen. En dat niet alleen voor ons, maar ook Opa Snoep staat graag eens naast iemand anders dan Pieter langs de lijn!
Namens Dames 1,
Aanvoerder Mirte Brockmeier.
