Zoals ieder jaar schrijft de captain van elk team een mooi verslag van de eerste en tweede seizoenshelft voor in het VOL-krantje. Zo ook Kees van Lede in het jaar 2001-2002 voor H1. Echter hadden deze verslagen wel een heel tegenstrijdige inhoud.

December 2001
Het seizoen van het eerste herenteam van de Delftsche Studenten Hockey Club is inmiddels bijna halverwege, en langzamerhand kan dan ook een redelijke uitspraak gedaan worden over de resultaten tot nu toe. Voorafgaande aan dit seizoen waren de verwachtingen van ons team niet al te hooggespannen. We leken veroordeeld tot het vechten tegen degradatie, gezien het grote aantal vaste basisspelers dat wederom, net zoals vorig jaar, te kennen had gegeven te stoppen met het hockey op topniveau, en het moeizame verloop van het afgelopen seizoen.
Echter, niets blijkt tot nu toe minder waar. Rekening houdend met het afscheid van zoveel vaste krachten, werd er door de technische staf, nog steeds bestaande uit coach Diederik Hoeufft en assistent Roel Willems, al vroeg in het jaar "gescout" in heel Nederland, op zoek naar jong talent dat in Delft zou gaan studeren. Deze zoektocht bleek niet tevergeefs. Maar liefst vijf eerstejaars konden we dit seizoen verwelkomen, waarvan er inmiddels twee ook al daadwerkelijk hun debuut hebben gemaakt en dus hun eigen rugnummer hebben verdiend. Tevens maakten twee ouderejaars hun rentree in het tophockey, na een jaartje in het Sociëteitsbestuur vertoefd te hebben. Al met al werd zo de selectie aangevuld, en vanaf medio juli hard getraind om de competitie met een goed gevoel in te kunnen gaan.
Ondanks al deze voorbereiding maakten we een valse start mee. De eerste twee wedstrijden werden zeer ongelukkig verloren, dit had voor een deel te maken met de traditioneel zware eerste weken van het academisch jaar, te weten de Kennismakingstijd. Hierna pakten we de draad goed op, en werden zeer goede en leuke wedstrijden overtuigend gewonnen. Het meest opmerkelijke resultaat werd op 18 november jl. behaald, toen we de tot dan toe ongeslagen en oppermachtige koploper van onze poule, SCHC uit Bilthoven, met een enorme strijdlust op 2-2 hebben weten te houden, na zelfs nog met 2-1 voor gestaan te hebben. Deze wedstrijd leverde ons veel complimenten op van alle partijen, en was zoals u zult begrijpen zeer goed voor de moraal van het team. Inmiddels hebben we, na 10 wedstrijden gespeeld te hebben, met een gedeelde vierde plaats een stevige plek in de middenmoot te pakken, een positie waar we voorafgaande aan het seizoen blind voor getekend zouden hebben. Dit geeft absoluut vertrouwen voor de tweede helft van het seizoen, en ik nodig u dan ook van harte uit eens te komen kijken als wij weer op jacht gaan naar meer punten voor op de ranglijst.
Tot slot wil ik u nog even laten delen in datgene wat het spelen van tophockey bij DSHC zo mooi maakt: dat is de gemeenschappelijke wil om, met een minimum aan middelen, een maximaal resultaat te halen, tegen clubs die vele malen groter en rijker zijn dan wij. En dat gaat nog altijd gepaard met heel veel lol onderling. Gelukkig zijn de we dit jaar niet meer de enige van onze poule die in dat schuitje zitten. Onze vrienden van de Groningse Studs waren namelijk vorig jaar gepromoveerd uit de eerste klasse, en spelen sinds dit jaar in onze poule. Dit mocht natuurlijk niet onopgemerkt voorbij gaan, en dus werd besloten om van de uitwedstrijd in oktober een waar festijn te maken. Wij zijn de 2 hoogst spelende studententeams van Nederland, dus al gauw werd deze wedstrijd omgedoopt tot het Nederlands Kampioenschap voor Studenten. Hiervoor werd alles uit de kast gehaald: zo zijn we met de gehele selectie en een groot aantal supporters per bus naar Groningen afgereisd, vergezeld van de DSDH. Ook werden alle media benaderd, wat resulteerde in veel aandacht in de regionale pers en in de Hockey Magazine. Al met al stonden er tijdens die wedstrijd een kleine duizend uitzinnige studenten langs het veld om onze verrichtingen te bekijken, compleet met vuurwerk, supportersliederen, streakers, noem maar op. Overbodig is het om te melden dat daarna het feest pas goed losbarstte, eerst op de hockeyclub en daarna op de Sociëteit. En groupe werd dan ook de terugreis pas maandagmiddag aanvaard, na een fantastisch weekendje Groningen. We zijn dan ook nu al bezig met de voorbereidingen voor de returnwedstrijd in maart, want we zijn van plan die wedstrijd nog veel grootser aan te pakken dan de eerste wedstrijd. U mag dat evenement dan ook eenvoudigweg niet missen, maar hierover hoort u later zeker meer.
Rest mij niets anders dan u zeer veel dank te zeggen voor uw steun aan de VOL, zonder uw bijdrage zou het nooit ofte nimmer mogelijk zijn dat een team, bestaande uit louter studenten, op zo een hoog niveau hockey bedrijft. Bedankt!!

Namens de selectie van DSHC Heren 1,

Kees van Lede
Captain

Juni 2002
Een drama. Zo mag gerust het verloop van de tweede helft van het seizoen 2001-2002 van DSHC Heren 1 genoemd worden. Na een zeer goed verlopen eerste seizoenshelft, waarin met een zeer jonge ploeg maar liefst 21 punten werden behaald uit 13 wedstrijden, volgde een tweede helft waarin in 9 wedstrijden nog maar 3 punten aan het totaal werden toegevoegd. Dit alles had het ondenkbare tot gevolg: degradatie naar de eerste klasse.
Hoe heeft dit kunnen gebeuren, zult u waarschijnlijk bij uzelf denken? Dat is voor ons ook nog steeds de grote vraag. Was de sfeer niet goed in het team? Integendeel. Ik denk dat de sfeer in het Eerste nog nooit zo goed en zo hecht is geweest. Een echte vriendenploeg werd gesmeed, met een gezamenlijke wintersportvakantie als absolute hoogtepunt. Is er dan niet hard getraind? Integendeel. Na beruchte weken als de Kriminele en andere festiviteiten werden extra trainingen op zaterdag ingelast, en elke donderdag werd er nog steeds door een grote groep aan de krachttraining meegedaan, wat ons op 3 keer trainen per week bracht.
De oorzaak van de degradatie moet dan ook gezocht worden in een combinatie van een grote dosis domme pech, en de op de beslissende momenten ontbrekende scherpte in de wedstrijden wanneer het er om ging. Alle wedstrijden die na de winterstop verloren zijn gegaan, werden met 1 doelpunt verschil verloren. In bijna al deze wedstrijden hadden wij het initiatief, de meeste kansen en het beste van het spel. Maar iedereen kent de bekende hockeywet: als je de goals zelf niet maakt, dan weet je dat ze aan de andere kant vallen.
Al met al rest de herinnering aan een fantastisch seizoen met een zeer wrange nasmaak. De frustratie die overblijft is dan ook niet te beschrijven. Elke tegenstander tegen wie wij hebben gespeeld begrijpt niet dat wij er uit hebben kunnen vliegen gezien ons spel, wij hebben als enige een punt gepakt tegen de onoverwinnelijk geachte kampioen SCHC (toen het er nog om ging althans), wij hebben van vrijwel de gehele top 6 van de poule gewonnen, met ons puntenaantal zouden we in de andere overgangsklasse poule achtste zijn geworden, met ons team zouden we ……. Maar het telt allemaal niet. We zijn gedegradeerd en in dat opzicht hebben we dus gewoon gefaald. Met zijn allen, hoe je het ook went of keert. En dat is een onwijs rot gevoel.
Rest niets anders dan komend seizoen alle energie te stoppen in een kampioenschap in de eerste klasse, om DSHC Heren 1 over een jaar weer te laten spelen in de klasse waar ze thuis hoort: de overgangsklasse. En daar is uw steun heel hard bij nodig.
Namens DSHC Heren 1 2001-2002,

Kees van Lede
Captain